รบให้ชนะว่ายากแล้ว แต่ชนะแล้วเข้าครองนี่ยากกว่า...
เมื่อทหารผู้มาใหม่ได้เข้าพันตูกับกลุ่มโมโรผู้มีกริชยาวง้าวยืด มีธาตุทรหดเป็นยอดแถมยังมีเมาเซอร์ 98 ที่สเปนลืมทิ้งไว้อีก นักรบพื้นเมืองที่เหล่าผู้รุกรานเรียกว่ากบฎนี้ แต่งองค์ด้วยชุดเกราะไม้ไผ่ ถือดาบยาววิ่งเข้าใส่แบบเซอร์ราวด์รอบทิศทาง ทหารอเมริกาชักปืนยิงผ่านเกราะเข้าเจาะเนื้อจนหมดโม่ ก็หายั้งพลังฮึดไม่ แต่กลับถูกดาบโมโรที่ไม่เคยหมดแม็ก ฟันมลายตายยกหน่วย ร้อนถึงเสธใหญ่สั่งให้ทบทวนปืนลูกโม่ว่าเหมาะกับการรบหรือไม่ ครั้นจะเอาโคลท์ .45 SAA ที่มีชัยต่ออินเดียนแดงมาใช้อีกก็เห็นจะมิสม ด้วยเงอะงะง้าวเหนี่ยวคงไม่ทันการณ์ เอ..นี่จะเป็นฉากสุดท้ายของโม่หมุนกระนั้น ฤา
เมื่อผมหละกอนน้อยได้จับปืนกระบอกนี้ ความรู้สึกแรกก็คือ ความลงตัวของลำกล้องที่รับกับโครงปืน พอดีประมาณว่า นี่เรากำลังถือปืน 1 กิโลแบบเหมาะมือไม่อยากวาง ครั้นยกเข้ายอดตา ใบส้มของศูนย์หน้าอยู่ในร่องศูนย์ชี้แนวไปยังเป้าได้อย่างไม่ต้องฝืดมือฝืนข้อ..
///หละกอนน้อย ลองยิง ใน GB v61 นี่แน่นอน
