“ดูหนังดูละคร แล้วย้อนดูตัว
ขำอุราน่าหัว เต้นยั่วอย่างฝัน
ดอกเอ๋ยดอกเจ้า ดอกทานตะวัน
ละครคนละคนขัน ประชันกันสนุกเอย”
**โอมาร์ คัยยาม ค.ศ. 1048 – ค.ศ. 1131**
ผมซาบซึ้งโครงบทนี้ตั้งแต่เมื่อได้อ่านนวนิยายเรื่อง วิมานทลาย เมื่อสมัยเรียนมัธยมฯ มันเป็นภาษาที่สวยงาม และรื่นรมย์
แต่มีอยู่เรื่องหนึ่งที่ผมชื่นชอบเป็นพิเศษ มันติดตราตรึงใจ และเพราะมันได้สะท้อนสังคม หลักการใช้ชีวิต และการวางตัวในสังคม เหมือนกับว่าเนื้อเรื่องมันสะท้อนความเป็นจริงสังคมจริงๆ
เรื่องนั้นคือ “กระบี่เย้ยยุทธจักร” ของกิมย้ง
สาระสำคัญของนวนิยายเรื่องนี้อยู่ที่ “ความดี ความชั่ว คนดี คนเลว และวิญญูชนจอมปลอม” เนื้อเรื่องกล่าวถึงการแบ่งแยกชนชั้นกันเอง ระหว่างผู้ฝึกวิทยายุทธ์ด้วยกันว่าใครเป็นฝ่ายดี หรือฝ่ายชั่ว แต่เมื่อติดตามเนื้อเรื่องไปจนจบ เราก็จะพบว่า...
คนที่ได้ชื่อว่าวิญญูชนซึ่งผู้อื่นยกย่องว่าเป็นคนดีก็กลับทำชั่วอย่างน่าตกใจ
คนชั่วที่คนอื่นแช่งต่างแช่งชักกลับเป็นคนดีก็มีอยู่เช่นกัน...
พยัคฆ์ขาวแดนใต้ จะมาแนะนำ “คุณธรรมของลัทธิขงจื๊อ”
ใน GB v59 นี่แน่นอน!!!
